Wat doe je als hét niet mag? Niemand zal een maand geleden gedacht hebben dat er nu een kus-, knuffel-, handenschudden- en zelfs een ontmoetingsverbod zou zijn. Dat is het nieuwe hét. Hét was zò gewoon, dat het nu voelt alsof je plots in een andere wereld leeft. Het taboe is samengevat in één gebod: “1½ meter afstand!”.
Wat doe je dan als het wezenskenmerk van je groep is om elkaar te ontmoeten? Leef!Wolfheze draait op ontmoeting. Vieringen, KoffiePlus, bijbelstudie, de crea. Alles ligt stil vanwege corona. Ik merk dat ik mensen ga missen. Daar kan geen appje, telefoontje of digitaal elkaar-zien-moment tegenop. Ik mis het lijfelijk samenzijn met anderen. Ja, ook de mensen op wie je zou kunnen mopperen of aan wie je je soms ook irriteert of van mening verschilt. Alle bijzaken smelten in dit corona-tijdperk weg als sneeuw voor de zon weg: ik mis ze.
Zondag 22 maart zijn we creatief geweest. Elkaar tòch zien, horen, beleven – op gepaste afstand, maar toch dichtbij en vooral samen. In de achtertuin van de Heerlijkheid Wolfheze hebben we lekker buiten zitten zingen. In de openlucht. Ja, op meer dan 1½ meter afstand van elkaar en toch intens verbonden.. De wind was koud, de zon scheen zalig en het hart was warm. Dit samenzijn was een buitengewoon prettige en bemoedigende handreiking in een spannende tijd.
Jan-Martin Berghuis
